dr Dorota Herbik

Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Dyplom obroniła w pracowni prof. Antoniego Starczewskiego. W latach 2005-2023 pracowała jak wykładowca przedmiotu malarstwo, rysunek i kompozycja na stanowisku adiunkta na Wydziale Sztuk Pięknych i Projektowych w WSIU w Łodzi.  Od 2020 r. prowadzi zajęcia malarstwa, rysunku i struktur wizualnych na Wydziale Artystycznym Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Prace w zbiorach: Muzeum Narodowe w Tajwanie, Galerie Miejskie w Łodzi, Art Galeria, Stacja Nowa Gdynia w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

Finalistka licznych konkursów międzynarodowych m.in.:

– Międzynarodowy Salon „Martwa natura w fotografii”, Częstochowa, 2024, 2016
– 18. Międzynarodowe Triennale Małe Formy Grafiki, Łódź, 2023
– VIII Międzynarodowe Biennale Obrazu „Quadro Art” 2023,Filharmonia im. A.Rubinsteina, Łódź, 2023,           2021, 2016 (nominacja), 2014, 2011
– 7 Międzynarodowe Triennale Grafiki – Gdańsk, 2022
–  International Print Biennial , Tajwan, 2022
– VII Guanlan International Print Biennal, Guanlan, Chiny, 2019, 2017
–  IX Międzynarodowe Biennale Miniatury – Częstochowa, 2016
– V Międzynarodowe Biennale Grafiki Cyfrowej – Gdynia 2016

Laureatka:

– Ogólnopolskie Biennale Malarstwa i Grafiki , Radomsko – I nagroda, 2018

Stypendium:

– Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura w sieci”, 2020

Wybrane wystawy indywidualne:

2023 – Galeria Monopolis, kolekcja malarstwa Altaria, Łódź
2023 – BWA, kolekcja malarstwa Equilibrium, Sieradz
2021 – Galeria Patio 2, AHE Łódź, malarstwo, grafika
2020 – Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2019 – Ogólnopolskie Biennale malarstwa i grafiki – Piękne Sztuki – Radomsko – I nagroda
2018 – Galeria Odnowa, Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi, malarstwo
2018 – Galeria SNG ART, Łódź, malarstwo, grafika
2017 – Galeria Pentagon, Wydział Sztuki UTH, Radom, malarstwo
2017 – Dom Pracy Twórczej, Uniejów, malarstwo
2016 – Celebrare Necesse Est – Poleski Ośrodek Sztuki, POSpieszna, Łódź – malarstwo, grafika
2016 – Galerie Zimmerling-Chodakowska, Drezno (Niemcy), malarstwo, grafika
2015 – Muzeum Fabryki-Manufaktura, Łódź – malarstwo
2014 – Showroom, Łódź – malarstwo
2013 – Galeria 87, Łódź – malarstwo
2002 – BWA Kalisz – malarstwo
1991 – Galeria In Blanco, Łódź – tkanina, malarstwo, grafika

Wybrane wystawy zbiorowe:

Fascynuje mnie świat jako twór fenomenalny

Obraz komunikuje się za pomocą zmysłowej formy, choć nie tyle mówi o wyglądzie rzeczy, co stara się mówić o nich samych. „Nadawanie światu kształtu” w formie obrazowej zgodnie z własnym wyobrażeniem uznaję za wielki przywilej. Indywidualne obrazowanie staje się poszukiwaniem, wynajdywaniem ekwiwalentów własnego widzenia rzeczywistości. Poznanie rzeczywistości – to zmysłowe, oparte przede wszystkim o zmysł wzroku, jak i pozostałe aspekty życia – doświadczenie, wiedza, przekonania, emocje, intuicja rodzą we mnie przeświadczenie o wyraźnym „dostrojeniu się” do siebie form bytu, ich uporządkowaniu, o tym, że świat nie jest bezładną składanką bytów, a uporządkowanym tworem, który wart jest afirmacji i podziwu. Opieram się o dwoiste rozumienie natury, która z jednej strony podlega czytelnym prawom np. rytmu i proporcji, a z drugiej jest pełna różnorodnej dynamiki i ekspresji.
Zakładałam, że moje prace będzie cechować ta dwoistość reprezentowana przez logikę geometrycznych podziałów oraz  ich wewnętrzną organiczność. Ponieważ upatruję koherencji w formach rzeczywistości, także w swoich pracach staram się zobrazować tę wewnętrzną spójność bytu.
Wyczuwalne strukturalne cechy natury same prowokują do abstrahowania i w konsekwencji do geometryzacji form. Malowanie staje się dążeniem do uzyskania odpowiedniego stopnia syntezy formy obrazowej. Nie chodzi mi o ujmowanie „powierzchownego” piękna rzeczywistości, ale
o koherentność, trafność, logiczność bytu przy całym niezliczonym bogactwie jego form. Na moim malarstwie odcisnęło piętno intensywne doświadczenie wielu miejsc. Ich obrazy noszę w sobie. Przywoływane lub pojawiające się samoczynnie formują jakby desygnaty szczególnych klimatów i jakości wizualnych.
Celebrowana przeze mnie rzeczywistość rodzi potrzebę pewnej wzniosłości i to dla niej dobieram warsztat malarski tak, aby jego „osobniczy” charakter wspomógł tworzone środki wyrazowe. Zespolenie możliwości technik akrylowej i olejnej z wgłębnymi, linearnymi żłobieniami, posłużeniem się dawną techniką srebrzenia na pulmencie i modyfikowaniem kształtu podobrazi stoi u podłoża wypracowywanych przeze mnie metod obrazowania. Rozumowy, obiektywny czynnik konstruktywny łagodzony jest przez bardziej intuicyjne opracowywanie kolorem i fakturą wnętrz zaznaczonych kształtów.
Zastosowanie efektu „polichromowanego reliefu” obok technik malarskich tworzy swoiste środki wyrazowe odmienne od tradycyjnych technik malarskich. Zagęszczona tkanka malarska tworzy rodzaj rytmicznej gry na powierzchni obrazu. Eksploruję abstrakcyjne właściwości koloru, linii i kształtu rozbudowanie tradycyjnego warsztatu malarskiego o rzeźbiarskie ryty i technikę posrebrzania na pulmencie. Kolory substancjalne wzbogacone o odcienie czystego srebra i srebra oksydowanego dają nowe możliwości ekspresji. W tonacji kolorystycznej kolekcji przeważają zróżnicowane stopniem jasności i temperaturą szarości, złamane błękity i ugry. Eteryczna poświata srebra w zestawieniu z innymi środkami sprzyja wrażeniu dematerializacji przedstawienia. Srebro występuję w formie czystej lub ulega modyfikacji. Wybrana przeze mnie technika posrebrzania na pulmencie nie jest najłatwiejszą techniką. Wymaga z jednej strony niezbędnej wiedzy i doświadczenia a z drugiej strony dyscypliny, dużego wkładu pracy i cierpliwości. W pracach wykorzystuję kolor pulmentu znajdujący się pod warstwą srebra. Płatki srebra nakładam w sposób powodujący ich częściowe spękania. Srebro ma też inną właściwość – podlega ciemnieniu. W procesie oksydacji srebra, odnalazłam niepowtarzalne możliwość wyrazowe, niemożliwe do uzyskania barwami substancjalnymi. Można właściwie powiedzieć, że maluję oksydacją.
Technika „malowania oksydacją posrebrzeń na pulmencie” jest moją indywidualną metodą technologiczną tworzącą specyficzne, nowe wartości kolorystyczne. Moduluję tony oksydowanego metalu tworząc swoistą „atmosferę świetlną”. „Equilibrium” w aspekcie formalnym poszukuję we wzajemnych zależnościach tonalnych, jasności, temperatur, świetlistości, rytmicznych oraz w ich proporcjach. Cenię sobie proces odkrywania. Malarstwo będące jednym ze sposobów konfrontacji ze światem w moim przypadku jest próbą wyrażenia afirmacji jego istnienia. Tworzenie traktuję jako poszukiwanie formy obrazowania –desygnatu odnoszącego się do celebry sensownego, logicznego istnienia. Moje obrazy to uwielbienie dla świata. Mam nadzieję, że służą intensyfikacji odbieranej przez nas rzeczywistości, utrwalają przeświadczenie o niezwykłej logice bytowania, że mimo przynależności obrazów w warstwie formalnej do świata materii, choć w części otworzą dla odbiorcy sferę ducha.

Dorota Herbik

„Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci”.

.